Op dit moment leunen goede doelen zwaar op een harde kern van oudere gevers. 65-plussers geven procentueel gezien het meest van hun jaarinkomen, 0,6 procent of meer. 55 tot 65 jarigen geven 0,5 procent of meer. Mensen onder de 55 geven volgens cijfers van het CBS 0,3 procent van haar gemiddeld inkomen aan het goede doel.
Uit cijfers van Goede Doelen Nederland blijkt dat gemiddeld 28 procent van de particuliere giften afkomstig is uit nalatenschappen. De groei kan op dit moment worden verklaard, maar is voor de toekomst niet vanzelfsprekend. Iedere generatie heeft haar eigen beweegredenen om te geven. Zo geeft de stille generatie (80-plussers) veel uit trouw en gewoonte, terwijl bij de babyboom generatie wederkerigheid een belangrijkere rol speelt.
Levensfase
Een belangrijke factor is de levensfase en de gezinsgrootte. Cijfers van het CBS tonen dat wanneer de kinderen het huis uit zijn, vaker aan goede doelen wordt gegeven. Alleenstaanden (oververtegenwoordigd bij stijgende ouderdom) zijn het meest bereid te doneren.
De stille generatie (80+) hecht veel waarde aan trouw en gewoonte. Deze groep doneert vaak al tientallen jaren aan dezelfde doelen. Bij de babyboomers is die trouw niet vanzelfsprekend. Voor hen spelen motieven als wederkerigheid (ik heb het goed, dat gun ik ook een ander) en nabijheidsvoorkeur (steun van een gezondheidsdoel omdat iemand in de directe omgeving ziek is) een belangrijke rol. Verder moet het doel de steun van de ‘kritische babyboomer’ blijven verdienen.
Het past bij de stille generatie om ook na overlijden trouw te zijn aan de gekozen goede doelen. Zij (kinderen van de verzuiling) denken vaak vanuit collectieve waarden. Babyboomers denken individualistischer.
Dit verschil is te zien bij het gevoel dat het opstellen van een testament oproept. De stille generatie ervaart dit vaak als prettig: het geeft rust. Babyboomers hebben het idee dat ze bij het vastleggen in een testament controle verliezen en regie uit handen geven.
Bron: Vergrijzingsupdate 2021
